Yeni bir gun ve yeni bir rakamla merhaba. Bu haftada cok mutluyum ve kendimden umutluyum. 102.7 yim. Haftayi 1.2 kglik bir kayipla (kazanc) bitirmis oluyorum. Mutluyum ve umutluyum ama birazda endiseliyim. Korkuyorum: ya diger denemelerim gibi bu da yarim kalirsa diye. Aslinda islerimi yarim birakmayi hic sevmem. Zaten en cok da bu zoruma gidiyor; kendime kiziyorum nasil olurda irademe soz gecirip fazla kilolarimdan kurtulamiyorum diye.
Kilo vermeye baslamis her insanda bir an vardir soyle ampulun basinin ustunde tik diye yandigi. Benimde oyle bir anim liseden bir arkadasimla telefonda konusurken oldu. Arkadasima dert yaniyordum, cok kilo aldim, beni gorsen taniyamazsin, cok ugrastim ama bir turlu kurtulamadim diye. O da o kadar sasirdi ve dedi ki sen neleri basardin ne zor zamanlari ve sartlari arkanda biraktin bir kilomu veremiyeceksin. O oyle soyleyince kilolarim gozumde oyle kuculduler ki anlatamam. Bir sorunu kucuk gorunce inanin ustesinden gelmek daha kolay oluyor. Sorunu buyuttukce cozumude o olcude zor oluyor.
Ama dedigim gibi yinede endiseliyim azmimi kaybetmekten korkuyorum. Innnsssallah bu sefer farkli olur...
hiç endişelenme bence çok iyi gidiyorsun,kilo verdikçe motivasyanun kat kat artsın inşallah....
YanıtlaSilCok tesekkur ederim, hakikaten verdikce insanin motivasyonu artiyor.
YanıtlaSil